کرامت پیشه‌ای بی‌مثل و بی‌مانند می‌آید            که باران تا ابد پشت سرش یک‌بند می‌آید

کسی که نسل او را می‌شناسد، خوب می‌داند            که او تنها نه با شمشیر، با لبخند می‌آید

همان تیغی که برقش می‌شکافد قلب ظلمت را            همان دستی که ما را می‌دهد پیوند می‌آید

همه تقویم‌ها را گشته‌ام، میلادی و هجری            نـمی‌داند کـسی او چـندِ چـندِ چـند می‌آید

جهان می‌ایستد با هرچه دارد روبروی او            زمان می‌ایستد، بوی خوش اسفند می‌آید

ولـی الله، عـیـن الله، سـیـف الله، نـورالله            علی را گرچه بعضی بر نمی‌تابند، می‌آید

بله! آن آیت اللهی که بعضی خشک مذهب‌ها            بـرای بـیـعـت بـا او نـمـی‌آیـنـد، می‌آیـد

برای یک سلام ساده تمرین کرده‌ام عمری            ولی می‌دانـم آخـر هم زبـانم بـنـد می‌آید

بخوان شاعر! نگو این شعربافی در خور او نیست            کلاف ما به چشم یوسف ارزشمند می‌آید

به در می‌گویم این را تا که شاید بشنود دیوار            به پـهـلـوی کـبود مادرم سوگـند؛ می‌آید